DE WOLF EN DE ACHT GEITEN
Er was eens een moedergeit die zeven kleine geitjes had. Zij hield erg veel van ze. Op een dag wilde ze voedsel uit het bos gaan halen. Ze riep alle geitjes bijeen en zei: "Ik ga het bos in, doe voor niemand de deur open! Zeker niet voor de wolf. Hij zal jullie allemaal op eten. Hij zal te herkennen zijn aan zijn rauwe stem en bruine poten." "Wees maar niet ongerust, wij letten goed op." Zei de oudste. En moeder ging met een gerust hart op pad.
Na een poosje werd er op de deur geklopt en een rauwe stem riep: "Lieve kinderen! Ik ben terug en heb voor jullie allemaal iets lekkers meegenomen." De geitjes hoorde de stem en zeiden: "Jij bent onze moeder niet. Wij horen het aan de stem." De wolf ging weg.
Hij moest er voor zorgen dat zijn stem zachter werd. Hij ging naar de winkel en kocht wat krijt en een busje helium om zijn stem zachter te doen klinken. Hij ging terug naar het huis van de geitjes en klopte op de deur. En weer zei hij: "Kinderen. Ik ben terug en heb voor jullie allemaal iets lekkers mee genomen." De stem was wel zacht, maar een van de geitjes vroeg: "Mogen we eerst uw poot zien?" De wolf liet z'n poot zien. "Ha, die is bruin. Onze moeder heeft een witte poot!" Riepen de geitjes. Weer mislukt.
Toen ging de wolf een wit voetje halen bij de bakker. Dit is overigens letterlijk bedoeld. Toen hij bij de bakker aankwam, vroeg hij: (zachte stem) "Kunt u wat deeg op m'n poot leggen? Ik heb hem bezeerd." De bakker vroeg: "Hoe komt u aan die rare stem?" "Bemoei je met je eigen zaken!" Zei de wolf. "En smeer er gelijk wat bloem overheen." "Hoezo dat?" Vroeg de bakker. "Stel nu geen vragen. Gewoon doen!" De bakker vond het wel best en maakte de poot wit.
Terug bij het huis, zei de wolf weer: "Kinderen ik ben weer thuis en heb voor jullie allemaal iets lekkers mee genomen." Toen zij het witte voetje zagen, waren zij overtuigd, maar de jongste zei: "Wacht, laat mij even." Hij pakte een grote hamer en sloeg keihard op de voet. Van buiten hoorden zei: "Auoeoeoeoe". Gevolgd door woorden die ik om ethische redenen niet zal herhalen. "Toch de wolf dus." Zei de kleine. En weer deden ze niet open. De wolf werd het zat en droop af.
Hij ging toen naar een eetzaak en bestelde een Kapsalon met shoarma. Toen hij die op had, ging hij naar de put om te drinken, want van een Kapsalon krijg je dorst. Hij wilde voorover buigen, maar bedacht zich. "Ik kon er weleens in vallen." In plaats daarvan pakte hij de emmer, liet hem in de put zakken en trok hem daarna weer omhoog. Hij dronk van het water en wreef over zijn buik. Hij had een voldaan gevoel. Daarna ging hij weer het bos in en leefde nog lang en gelukkig.
Met de geiten ging het aanvankelijk ook goed. Los van het feit dat moeder geit wat moeilijk liep als gevolg van het zelfde ‘test traject’ dat zij moest afleggen als de wolf. Een beetje boos ruimde ze de boodschappen in de kast. Maar ook zij leefden nog lang en gelukkig.
